Meer, meer, meer?

Wij vragen ons regelmatig af hoe je vanuit ontspanning kunt leven. Simpelweg omdat je daar gelukkiger van wordt en er meer door bereikt…..

Er is wel een grote blokkade op de weg naar een ontspannen leven. Dat komt doordat we als mensen vaak zijn gefocust op ‘meer’. Meer willen, meer doen, meer hebben. Dit leidt in onze maatschappij tot steeds meer en steeds sneller.

We worden er ons met z’n allen steeds meer bewust van dat de rek daar zo langzamerhand wel uit is. We putten onszelf uit, en daarbij ook de natuur en de aarde. Samen met Sandra Wiechers ben ik een experiment aangegaan. Hoe kan het anders? Op een manier die beter is voor jezelf en voor je omgeving? Meer in balans en steeds meer ontspannen.
We zijn ons ervan bewust dat de focus op ‘meer’ heel diep in het systeem van mensen zit. Om hieraan tegemoet te komen, focussen we op meer ontspanning. Het wonderlijke is dat je vanuit die ontspanning meer gedaan krijgt. De kunst is vooral: hoe krijg je die omschakeling voor elkaar? We delen onze ervaringen in de artikelen die we schrijven. In dit artikel geven we concrete voorbeelden van hoe je rustig kunt worden, zijn en blijven.

Steeds meer en steeds sneller

Meer en sneller: het is een trend die al jaren een kernpatroon vormt in ons land. Hoe lang houden we dit nog vol? Je ziet voortdurend meer mensen lichamelijk ziek worden en/of mentaal en emotioneel uit balans raken. De rek is er uit.

Uit eigen ervaring weten we dat de verandering alleen maar uit jezelf kan komen. Wachten op je omgeving leidt vooral tot frustratie. Dus zijn wij steeds aan het kijken wat we kunnen doen binnen onze eigen invloedssfeer. En daarmee creëren we in kleine stapjes veranderingen voor onszelf. Verrassend is dat deze veranderingen vaak indirect invloed hebben op onze omgeving.

Waarom laten we ons zo gek maken? En kunnen we eigenlijk nog wel niets doen?

Of beter: waarom máken we onszelf zo gek? Herken je dat ook: je móet achter de computer zitten, want anders ben je voor je gevoel niet aan het werk. Er ontstaat vaak al snel een onrustig gevoel als je tijd voor jezelf neemt. Die onrust betekent ruis in je denken en voelen; je intuïtie staat dan op een heel laag pitje. Daardoor moet je extra hard werken om je werk gedaan te krijgen. Ben je niet veel effectiever en creatiever door afstand te nemen en te ontspannen?

Wanneer kon jij je voor het laatst echt ontspannen?

Voorbeelden en rolmodellen, ter inspiratie

Wist je dat Henry Ford iedere dag in het bos ging wandelen om nieuwe ideeën te bedenken en te reflecteren? En dat Jan van Oort zijn beroemde strips over Paulus de Boskabouter schreef als hij in de bossen wandelde? Dit zijn voor ons inspirerende voorbeelden, die juist laten zien dat werken ook bestaat uit ontspanning, zodat je creativiteit de ruimte krijgt. Dit motiveert ons om ook te mogen ontspannen tijdens het werk. Dit is niet alleen goed voor jezelf; het is ook goed voor je resultaten en je omgeving.

Rustig worden, zijn en blijven

Innerlijke rust creëren is een continu proces. Het vraagt voortdurend aandacht en ontwikkeling van jezelf, omdat je steeds weer nieuwe uitdagingen zult tegenkomen, die het moeilijk maken om de innerlijke rust te vinden. Maar hoe doe je dat, innerlijke rust creëren? We geven hieronder concrete mogelijkheden die we zelf hebben uitgeprobeerd en doorleefd.

• De kracht van intenties -> visualiseer hoe je je ’s avonds wilt voelen
• Niet rennen, maar plannen
• Bewust kiezen wat je wel en niet wilt doen op een dag geeft focus
• Bewegen, bijvoorbeeld tussen, voor en gelijk na het werk sporten en/of wandelen. Andere voorbeelden: tafeltennissen, tafelvoetballen, trampolinespringen, potje voetbal, dansen, etc.
• Een dagboek bijhouden kan heel behulpzaam zijn en inzichten geven > wat gaat er goed (geef jezelf complimenten!) – en wat kan er beter?
• Tekenen en visualiseren; weg van de computer en even je hoofd leegschrijven/tekenen om alle informatie te structureren (bijv. door middel van een mindmap). Bijkomend voordeel is dat je de informatie dan beter onthoudt.
• Gamen, film/serie kijken, boek lezen; door in een andere wereld te stappen neem je even afstand van je eigen omgeving.

 Waar word jij rustig van?

Ook voor ons is het een constante zoektocht om de goede balans te blijven vinden, zowel in ons werk als in ons privéleven. We merken dat we onszelf steeds meer de tijd en de ruimte geven in dit proces en leren elke dag bij. We gunnen anderen ook de opwaartse spiraal die we ervaren. Het is goed om te weten dat er in deze zoektocht geen goed of fout is en dat er geen standaard route is. Het belangrijkste is om een manier te vinden die bij jou past.

 

Sandra Wiechers                                      Herma Wichman

sandra@wiechersadvies.nl                         herma@stipopdehorizon.nl

06 – 414 53 443                                       06 – 263 601 42

Wat vind je echt leuk?

Waar krijg je energie van? Doe jij dingen waar je echt blij van wordt en energie van krijgt? Ja maar, dat is toch egoïstisch…… Dit is vaak de eerste primaire reactie op onze suggestie om eens te filosoferen over het idee om in de eerste plaats loyaal te zijn aan jezelf.

Ken je die instructie aan het begin van een vliegreis?

“Als de zuurstofmaskers naar beneden komen, is het belangrijk om die éérst bij jezelf op te zetten.” Iedereen vindt dat logisch. Waarom? Daar zijn twee redenen voor:

1.    Je weet dat je doodgaat zonder zuurstof
2.     Je weet dat je pas andere mensen kunt helpen als je zelf zuurstof hebt en kunt ademen.

En als je dat nou eens toepast in je leven?

Als je dat zuurstofmasker eerst bij jezelf opzet, ben je in eerste instantie loyaal aan jezelf. Dit is een soort oergevoel, waardoor je heel goed voor jezelf kunt kiezen op dat moment. Hoe zou het zijn als je dat ook in je leven zou kunnen? En in je werk? Zou dit tot een win-win voor jou en je werkomgeving kunnen leiden? Check het eens bij een concrete situatie die bij je opkomt:

1.     Wat zou dit hebben opgeleverd voor jezelf?
2.     Wat zou dit hebben opgeleverd voor de ander(en)?
3.     Wat zou dit hebben opgeleverd voor je werksituatie?

Intrinsieke motivatie

Als je loyaal bent aan jezelf ben je intrinsiek gemotiveerd. Je hebt immers bewust gekozen voor dit werk. Je zit dan beter in je vel. Je hebt meer kans op een groeimindset. Dat betekent dat je meer open staat voor leren en ontwikkelen. Dat je durft te reflecteren en kritisch te zijn op jezelf, omdat je verder wilt komen. Daardoor kom je in een opwaartse spiraal. Je voelt je beter en …. het heeft nog veel meer voordelen. We noemen een paar voorbeelden:

• Je hebt minder stress en verkleint je kans op ziekteverzuim.
• Je gaat fluitend naar je werk.
• Je wordt mentaal en emotioneel stabieler. Je ontdekt steeds meer waar je voor staat en waar je voor gaat.
• Je ontdekt wat je talenten zijn en die kun je steeds meer gaan inzetten en ontwikkelen. Je gaat zo een waardevolle bijdrage leveren, die je energie geeft en waar je blij van wordt. Je groeimindset zal hieraan bijdragen.
• Je wordt creatiever en effectiever. Je staat meer open voor innovatie.

Makkelijk geschreven zo, zul je misschien denken

Dat klopt. Het is heel makkelijk om dit zo op te schrijven, maar veel moeilijker om toe te passen in je eigen leven. Dit is ook wat wij zelf ervaren. Want wat is intrinsieke motivatie? Een heel lastige vraag, die voor iedereen weer anders beantwoord kan worden. Iedereen maakt hierin zijn/haar keuzes en kiest hierin een eigen weg. Er is geen goed of fout. Weten waarom je doet wat je doet, is een belangrijke eerste stap. Vanuit je eigen bewustzijn kleine stapjes zetten om loyaler te zijn en te blijven aan jezelf. Dit ervaren wij zelf als een levenslang leerproces, met vallen en opstaan.

De gouden kooi

In ons dagelijkse werk komen we vaak mensen tegen, die zich ongelukkig voelen in hun werk. Hoe komt dat? Een aantal oorzaken die we regelmatig zien, zijn:

• Iemand is vooral loyaal aan de werkgever, waardoor er te veel spanning ontstaat. Dat kan zich bijvoorbeeld uiten in moeilijk nee kunnen zeggen of nauwelijks grenzen kunnen stellen.
• De baan aanhouden, omdat het financiële zekerheid en/of goede arbeidsvoorwaarden biedt en/of goed te combineren is met het thuisfront.
• Er is een patroon ontstaan van een ouder-kind-relatie. We merken vaak, dat mensen zich onbewust in een kindpositie ten opzichte van hun leidinggevende plaatsen. Daardoor voelen ze zich afhankelijk, gaan pleasen en hebben (on)uitgesproken verwachtingen c.q. verwijten. De manier om dit te doorbreken, is – kort gezegd – in de volwassenerol te stappen, waardoor je zelf verantwoordelijkheid kunt gaan nemen voor je werkzame leven.

Effecten voor de organisatie

Stel je eens voor dat er steeds meer ruimte komt voor loyaliteit aan jezelf in de organisatie waar je werkt. Paradoxaal genoeg ontstaan er dan effecten die je zou verwachten in een egocentrische cultuur.

• Door loyaal te mogen zijn aan jezelf leer je jezelf steeds beter kennen.
• Geleidelijk durf je jezelf steeds beter te uiten.
• Je bouwt met elkaar een vertrouwensband op, juist omdat iedereen zichzelf mag zijn.
• Er groeit geleidelijk een cultuur waarin je er voor elkaar bent.

Hoe kom je beiden uit de gouden kooi?
De beroemde gouden kooi wordt vaak als reden gezien dat mensen blijven zitten. De loyaliteit aan de werkgever is dan eigenlijk verkapt eigenbelang, vaak onbewust. En in het nadeel van beiden. De medewerker verliest het eigen vuurtje. Als dat uitdooft, gaat het knellen. Uiteindelijk ten koste van zichzelf en daarmee ook van de organisatie.

Onze stelling

Onze stelling is, dat het vele voordelen biedt, als je binnen de organisatie de ruimte voelt om in de eerste plaats loyaal te zijn aan jezelf. Het is een keuze die onverwachte positieve effecten met zich meebrengt, zowel voor het individu als voor de organisatie. Wij hopen met deze blog het gesprek hierover op gang te brengen.

Sandra Wiechers                                 Herma Wichman

sandra@wiechersadvies.nl             herma@stipopdehorizon.nl

06 – 414 53 443                                   06 – 263 60 142

We leven met z’n allen in een ontzettend snelle wereld: in de praktijk worden we beheerst door meer-meer-meer en alles gaat mede daardoor in een steeds hoger tempo. Dagelijks ervaren we dat we worden meegezogen in de ‘rat race’ die we lopen. We richten ons hierbij vooral op ons IQ (hoofd ofwel ratio en kennis). Vertalend naar organisaties is dit niet anders. Veranderingstrajecten volgen elkaar op of duikelen over elkaar heen, procesverbeteringen, nieuwe systemen en reorganisaties. Onderbouwd door middel van containerbegrippen, waardoor de noodzaak en de bedoeling van de verandering worden gemist.

Resultaten en effecten:

• uitgebluste medewerkers die niet meer weten waarvoor ze iets doen
• lange veranderingstrajecten zonder duurzaam resultaat

Bij verandervraagstukken worden vaak wonderen verwacht. In de praktijk blijkt dit vaak ijdele hoop te zijn. Hoe komt dit? Dit is een vraag die ons bezighoudt. En vooral: hoe kan het anders, zodat het gehoopte effect wel ontstaat?

Uitputting door onbalans
De maatschappelijke en technische ontwikkelingen verlopen razendsnel. Er is onbalans ontstaan, die steeds minder houdbaar is. Het IQ/de kennis in mensen en organisaties staat al sinds jaar en dag op een voetstuk. Dat heeft er inmiddels voor gezorgd dat de rek er voor een groot deel of zelfs helemaal uit is. Uitputting dreigt op allerlei terreinen: persoonlijk, maatschappelijk en ecologisch. Er is steeds meer ziekteverzuim door psychische, mentale en/of fysieke oorzaken. Het klimaat en het milieu vragen om een ander tij.
Het houdt ons bezig hoe organisaties kunnen bijdragen aan meer balans. Om te beginnen vraagt dat een andere focus: van meer c.q. sneller naar vaker stilstaan, zodat er ruimte ontstaat voor een balans die goed is voor mens, organisatie én ecologie.

 

Balans tussen denken, voelen en doen
Als je streeft naar meer balans tussen denken, voelen en doen vraagt dat om meer balans tussen IQ en EQ (emotionele intelligentie).

Wat is dan IQ en wat is EQ?

• Met het IQ wordt het cognitieve denken bedoeld: de ratio.
•  Met het EQ wordt het gevoel bedoeld. De vaardigheid van iemand om emoties waar te nemen en uit te drukken. Emoties worden vaak gezien als de zachte kant. Vreemd eigenlijk, als je bedenkt dat er veel meer moed voor nodig is om je gevoelens te uiten dan om rationele argumenten te benoemen.

In de praktijk
We zien dat bij veranderingsvraagstukken de focus vaak alleen ligt op het cognitieve denken. De nieuwe visie c.q. koers en de verandering op omgevingsniveau (harkje) staan centraal. Een voorbeeld uit de praktijk: als er alleen aanpassingen in de organisatiestructuur plaats-
vinden, zijn de meeste mensen vooral druk bezig met het vinden van een nieuwe plek in die nieuwe structuur en vaak ook vooral met overleven. Mensen zijn bang om hun baan kwijt te raken of zien hun collega’s als concurrenten. Medewerkers komen daardoor vaak terecht in een afwachtende houding, omdat ze onzeker zijn over hun toekomst. Dat is precies het tegenovergestelde van wat je als organisatie nodig hebt, omdat dit zowel de organisatie als de mensen uit balans brengt.

De grote uitdaging
De kunst is om de tijd te nemen en stil te staan om met elkaar tot een nieuwe focus en een nieuwe cultuur te komen. Dan ontstaat er draagvlak. Juist in onze tijd is dat een grote uitdaging, omdat we alles snel willen. Die gewenste snelheid leidt in de praktijk tot grote vertragingen, omdat het draagvlak ontbreekt en mensen geen idee hebben van wat de bedoeling is.

Creëren van meer balans start met het bieden van de veiligheid en de ruimte om gevoelens te bespreken. Kijk wat er nodig is om de omgeving gevoelsmatig veiliger te maken; op die manier zet je de verandering al in. Ga het gesprek aan en spreek je zelf ook uit, zet de eerste stap en kijk wat er gebeurt. Dit vraagt om moed en lef van iedereen.

De (Neuro-)logische niveaus
Het model van de Logische niveaus van Bateson en Dilts helpt om stil te staan bij de huidige en de gewenste situatie en om alle facetten in kaart te brengen. Zo ontstaat er ruimte voor ratio oftewel IQ én gevoel oftewel EQ.

Voor ons zijn de Logische niveaus in ons werk een basismodel om zowel de organisatorische als de individuele processen in alle facetten te begeleiden. Zo ontstaat er ruimte, rust, ontspanning en veiligheid en krijgt iedereen in de organisatie een rol in het creëren van de gewenste gedrags- en cultuurverandering.

Gun jij jezelf en je omgeving de tijd om eens vaker stil te staan?

Onze ervaring is dat het zoveel meer oplevert in de richting van bewustwording, gewenste ontwikkeling en balans dan altijd maar doorgaan. Welke stap wil je zelf zetten om een begin te maken met het doorbreken van de rat race?

Sandra Wiechers en Herma Wichman
06 – 414 53 443 en 06 – 263 601 42

In Het geheim van mijn vader van auteur Hans Peter Roel duik je in het leven van een harde zakenman, Roderick de Brauw van Assem, die werkt bij een bedrijf dat fusies en overnames begeleidt. Roderick verdient geld als water. Het resultaat daarvan is zichtbaar in een grote villa in Het Gooi, een gigantische tuin en een rode Porsche, waar Roderick verzot op is. Hij is trots op alles wat hij heeft verworven met hard werken, ook al gaat dat ten koste van zijn gezondheid en de relatie met zijn vrouw Aline.

Wel begint Roderick zich in de loop van de tijd steeds meer af te vragen of hij erachter kan staan dat de fusies en overnames waar hij zoveel geld mee verdient vaak leiden tot het uitmergelen van de betreffende bedrijven. Er vallen meestal ook veel ontslagen. Maar het grote geld blijft lonken voor Roderick, dus de balans slaat steeds weer door naar het werk waar hij zoveel geld verdient.

De CEO van het kantoor waar hij werkt, laat niet na de druk op de partners gigantisch hoog te houden en nog verder op te voeren als een fusie dreigt te mislukken. Roderick is steeds minder bestand tegen alle druk die bij zijn werk hoort. Op een dag is hij op weg naar kantoor. Het wordt zwart voor zijn ogen. Hij zet de auto langs de kant. Het enige wat hij nog kan doen is huilen en overgeven, dagenlang. Het is het begin van een boeiende transitie, waarbij hij terechtkomt bij de Orde Terra Nova, die zich hard maakt voor het redden van het ecosysteem op aarde. Roderick wordt blootgesteld aan vele beproevingen, waarbij hij de essentie van het leven op aarde en de bedoeling van zijn eigen leven ontdekt, om uiteindelijk de grootmeester te worden van de Orde Terra Nova en zich in te zetten voor een betere wereld.

Auteur Hans Peter Roel heeft deze transitie prachtig beschreven. Het kan je helpen om je eigen keuzes te maken in het kader van de balans werk-privé en welvaart versus welzijn en zingeving.

Kijk het nieuwe jaar recht in de ogen en ….  geef een knipoog (Loesje)

Het is het einde van het jaar, kerstvakantie. Een periode die ons uitdaagt om na te denken over het afgelopen jaar. Waar ben ik tevreden over? Wat ging er goed? Wat heb ik geleerd? Wat ging er mis en kan ik een volgende keer anders aanpakken? Mooie reflecties.

Dan komt het vooruitkijken. Wat wil ik volgend jaar eigenlijk gaan doen? Waar ga ik mijn energie in steken? Waar droom ik van? De kunst is om te ontdekken waar je voor wilt gaan. Een eenvoudige manier is deze: stel je eens voor hoe je ideale dag er over drie jaar uitziet. Neem er de tijd voor. Je kunt er op de achtergrond over mijmeren. Je kunt doelbewust gaan dromen. Of een combinatie van die twee. Geleidelijk krijg je er steeds meer beeld, geluid en gevoel bij. Je droom wordt helderder.

En dan is het zover: tijd om je droom de wereld in te knallen. Het is geen toeval dat we over een paar  paar dagen Oud & Nieuw vieren. Vroeger joegen we de boze geesten weg met al dat vuurwerk. Nu kunnen we onze dromen de wereld in knallen. Veel leuker dan goede voornemens die je in de loop van januari alweer terloops achter je laat liggen.

Je droom staat nu als een huis. De tijd van piekeren is voorbij. Het is tijd om stappen te gaan zetten. Maak een mooie visualisatie van je droom, bijvoorbeeld in de vorm van een sinaasappelboom. Iedere sinaasappel staat voor een onderdeel van je droom. In 2015 pluk je steeds een sinaasappel van de boom die rijp is: onderdelen van je droom die je hebt gerealiseerd. Zo werk je stap voor stap toe naar je ideale dag.

Ik wens je veel plezier met de groei en bloei van je sinaasappelboom. Geef ‘m veel aandacht, water en voedingsstoffen. Goede jaarwisseling en een gezond en inspirerend 2015!

Everybody is a genius. But if you judge a fish by it’s ability to climb a tree, it will live it’s whole life believing it’s stupid (Albert Einstein)

Iedereen heeft talenten. Het is vaak wel een hele kunst om ze te ontdekken. Je zelfbeeld wil nogal eens in de weg staan om dat talent te erkennen en je te realiseren dat je echt goed bent in iets. Als je die twijfel eens een moment kunt parkeren, geef je jezelf de ruimte om op onderzoek uit te gaan. Een praktisch handvat hiervoor vind je hieronder.

Maak een lijstje voor jezelf in welke dingen je goed bent. Kijk voordat je daaraan begint nog eens goed naar de titel van deze blog. Zet eerst alle negatieve ingevingen over wat je allemaal niet kunt aan de kant. Schrijf vervolgens alles op wat je te binnen schiet over waar je goed in bent. Dat kan te maken hebben met je werk, je hobbies, vrijwilligerswerk, of contacten die je hebt met mensen in je omgeving. Stel jezelf vooral ook vragen als:- waar word ik blij van?
– wat geeft mij voldoening?
– waar krijg ik positieve reacties op?
– waar ben ik trots op?

Vraag ook eens aan mensen in je directe omgeving welke talenten ze jou toeschrijven. Je zult verbaasd staan.

Wees alert als je merkt dat je tegen jezelf zegt: “Ja maar, dat kan toch iedereen?” In dat geval weet ik zeker dat het om een talent gaat. Mensen die iets heel vanzelfsprekend vinden, zijn zich er meestal niet van bewust dat er maar werinig andere mensen zijn die daar ook goed in zijn. Schrijf het dus vooral op!

Doe gerust een week over het maken van je lijst. Iedere keer dat je iets te binnen schiet, schrijf je het op.

Als je je lijst klaar hebt, ga je eens kijken wat je kunt betekenen voor je omgeving met al die dingen waar je goed in blijkt te zijn. Praat ook daarover met mensen in je omgeving. Vraag eens wat er bij hen opkomt bij wat je allemaal zou kunnen doen met jouw talenten. Maak daar ook weer een lijst van en vul die steeds aan met je eigen ideeën. Je kunt hier net zo lang mee doorgaan tot je iets hebt gevonden waarvan je innerlijke vuur gaat branden. Iets waar je het letterlijk en figuurlijk warm van krijgt. Dat is jouw talent waarmee je, als een vis in het water, iets kunt betekenen in de wereld. Denk dan ook nog eens aan deze uitspraak van Loesje: Wie ben ik om aan mezelf te twijfelen? Succes en vooral plezier met je ontdekkingstocht.

Onze maatschappij vraagt veel van de creativiteit en intelligentie van mensen. We doen een groot beroep op de aarde. We gebruiken veel grondstoffen. Alle bewoners, inmiddels 7,5 miljard mensen, hebben allemaal voedsel, drinkwater en een dak boven hun hoofd nodig.En er komen steeds meer mensen met ieder hun eigen wensen.  De vraag is hoe onze aarde dat gaat bolwerken en hoe wij slim met de bronnen die er zijn om kunnen gaan. Minstens zo belangrijk is dat volgende generaties ook een goed leven kunnen hebben op aarde en dat we de natuurlijke balans gaan herstellen en respecteren.

Ken Robinson heeft hier een interessante visie op. Zijn belangrijkste kritiek op het huidige onderwijs is dat we de nadruk leggen op standaardisatie en meetbaarheid. De toekomst vraagt juist om het laten ontdekken van talenten en passie. Het is belangrijk dat kinderen en jongeren in het onderwijs worden geholpen om hun creativiteit en intelligentie in te zetten voor oplossingen die nodig zijn om onze toekomst veilig te stellen.

In deze inspirerende video laat Ken Robinson ons zien welke intelligentie en creativiteit we nodig hebben om een brug te bouwen naar de toekomst en wat dat van het onderwijs vraagt.

Napoleon Hill, een veelgeprezen schrijver, heeft een serie principes ontdekt die tot succes leiden. Het 1^e principe dat Napoleon Hill omschreef, is: bepaal een eenduidig doel voor je leven. Dat kun je doen door jezelf de vraag te stellen: wat wil ik bereiken? Wanneer ben ik aan het eind van mijn leven tevreden? Of zoals Brendon Burchard zegt: did you live, did you love, did you matter?

Het zijn moeilijke vragen waarvoor je (veel) tijd nodig hebt om ze te beantwoorden. Maar het is wel enorm de moeite waard om regelmatig stil te staan bij dit soort vragen. Hoe meer je erover ontdekt, hoe meer je de regie kunt gaan voeren over je eigen leven.

Een einddoel voor ogen hebben is een uitstekend startpunt voor alles wat je wilt bereiken. Napoleon Hill omschrijft het zo: een schip zonder roer is een stuurloos schip.  Het mist richting. Het kan zijn motorkracht niet doelgericht inzetten, want het dobbert doelloos rond. Plus: als je niet weet wat je wilt, word je al gauw ingezet voor het bereiken van doelen van anderen die wèl weten wat ze willen bereiken. Wat er voor jou achterblijft is een gevoel van: wat heb ik de afgelopen tijd eigenlijk bereikt en: “Is dit alles?” Het is niet voor niets dat veel dertigers en vijftigers met dit soort knagende vragen rondlopen.

Een doel voor ogen hebben, je stip op de horizon, werkt heel krachtig. Juist omdat het zo krachtig werkt is het zo belangrijk om heel zorgvuldig te zijn in het formuleren van wat je stip op de horizon is. Als je je realiseert dat alles in jou, bewust en onbewust, aan de slag gaat om je einddoel te realiseren, weet je dat het heel belangrijk is dat je toewerkt naar een doel dat je ook daadwerkelijk wilt bereiken. Ken je het verhaal van koning Midas uit de Griekse mythologie? Koning Midas was dol op goud. Hij mocht één wens doen, die de god Dionysos in vervulling zou laten gaan. Midas wenste dat alles wat hij zou aanraken zou veranderen in goud. Toen zijn wens eenmaal werkelijkheid was geworden, ontdekte hij dat hij niets te eten had. Alles wat hij aanraakte veranderde tenslotte in goud… De moraal van dit verhaal is: neem de tijd om je doel te ontdekken en te bepalen. Zorg voor een stip op de horizon waar je 100% achter staat. Stap er eens helemaal in om te zien en te voelen hoe het is als je het doel dat je in gedachten hebt, hebt gerealiseerd. Klopt het of ga je het bijstellen?

Als je stip op de horizon eenmaal helder is, helpt het om het op te schrijven en dagelijks te lezen. Zo krijgt het een plek in je gedachten en in je hele systeem. Geloof me, dat werkt heel krachtig. Je kunt ook iedere ochtend eens even stilstaan bij hoe je die dag weer een stap gaat zetten richting je doel (’s ochtends onder de douche is een uitstekend moment daarvoor). ’s Avonds kun je voordat je gaat slapen nagaan wat er goed is gegaan en wat je morgen eventueel anders gaat doen. Zo geef je jezelf de tijd en de ruimte om te leren en te ontdekken. Fouten maken mag en is zelfs heel nuttig!

Als je je stip op de horizon concreet wilt uitwerken in een stappenplan kun je een tijdslijn tekenen. Vul op die lijn een aantal stappen in die helpen om je doel te bereiken. Dat kunnen kleine stappen zijn of grotere stappen. Je kunt steeds meer stappen invullen. Zo krijg je een helder stappenplan in een duidelijk overzicht. Dat helpt om prioriteiten te stellen. Zorg vooral dat je voldoende stappen in je tijdsplan hebt staan die je kunt overzien. Liever 10 kleine stappen, en daar de voldoening van, dan één grote stap die onhaalbaar blijkt te zijn. Bij te grote stappen raak je gefrustreerd en loop je het risico dat je afhaakt.

Doordat je een stip op de horizon hebt, ga je in je waarneming filteren op kansen en mogelijkheden om je doel te bereiken. Maak volop gebruik van de kansen die je ziet of aanvoelt. Zo kom je steeds dichter bij je doel. Het is een heel proces, met ups en downs. Die horen erbij. Als kind hebben we ook met vallen en opstaan leren lopen. Wat een boeiend proces!

Afgelopen week kwam voor mij op drie verschillende groepsbijeenkomsten de Blue Ocean strategy voorbij. Blue Ocean is een bedrijfsstrategie die is beschreven door Chan Kim en Mauborgne in hun gelijknamige boek. De kern van die strategie bestaat eruit dat je een heel nieuwe markt creëert waar geen concurrenten zijn. De concurrentiemarkt noemen zij de Rode oceaan, omdat iedereen er op jacht is naar dezelfde vissen. Dat leidt meestal tot concurrentie op prijs: een nogal bloedige strijd (vandaar de Rode oceaan) en veel verliezers.

Hèt voorbeeld van de Blue ocean is Cirque du Soleil. Zij hebben de dieren uit het circus gehaald en er een spectaculaire show met theater en muziek van gemaakt. Iedere keer anders en iedere keer megaloos verrassend. Ze hebben enorm veel succes. En wat mij altijd intrigeert is dat niemand het nadoet.

Ik was afgelopen week bij een ondernemersvereniging, De Gans, waar de Blue Ocean uitgebreid werd besproken. De dag erna begeleidde ik een MT-bijeenkomst en daar werd de Blue Ocean spontaan genoemd. Het gaf veel inspiratie voor de mogelijkheden die opeens in beeld kwamen en ook binnen bereik.

Weer een dag later hadden mijn collega Lia Hol en ik een bijeenkomst georganiseerd rond kaasmakerij Remeker in Lunteren. In Nederland zijn 17.000 melkveehouderijen. Boerderij Remeker is de enige (!) die kaas maakt van antibioticavrije melk. Voel je ‘m aankomen? En om het nog veel unieker te maken, hebben ze er een volledig duurzaam bedrijf van gemaakt. De koeien eten alleen nog maar natuurlijk. Ze eten niet alleen gras, maar ook kruiden en noten. Doordat de koeien antibioticavrij zijn is de grond veel rijker. Gras is niet alleen gras maar ook klaver. Kun je je voorstellen hoe lekker die kaas is? Die staat dan ook bekend als delicatesse. En er kunnen vijf gezinnen leven van 80 koeien. Puur door terug te gaan naar de basis. Voortdurend op zoek naar balans en door oude kennis in ere te herstellen. Een bloeiend bedrijf. Zonder kunstmest en antibiotica.

Dat is wel even wat anders dan wat je in de Rode oceaan ziet gebeuren. Daar overheerst het crisisdenken. Reorganisatie op reorganisatie, tot er niets meer te snijden en te reorganiseren valt en faillissement aanvragen nog de enige optie is. Een neerwaartse spiraal waarbij mensen elkaar de put in hebben gepraat vanuit een machteloos gevoel: het concurrentiedenken.

Remeker is volledig transparant en toch doet niemand na wat zij doen. Ze helpen wel andere bedrijven op weg om vanuit dezelfde filosofie te werken als zij, omdat ze gepassioneerd zijn.

De Blue Ocean is een mooie uitdaging om de transitie, die nu op alle vlakken van onze maatschappij gaande is, te vertalen naar je eigen professionele werksituatie. Ook als je in loondienst bent. Het is een waardevol instrument om crisisdenken om te zetten in de vraag: wat kan ik toevoegen aan deze wereld? Kennedy verwoordde het in de 60-er jaren al zo mooi: vraag niet wat Amerika voor jou kan betekenen, maar stel jezelf de vraag: Wat kan ik voor Amerika betekenen? Nu kun je jezelf de vraag stellen: Wat kan ik voor de wereld om mij heen betekenen? Daag jezelf uit om creatief te zijn en laat je verrassen. Het mooie is dat veel mensen je zullen willen helpen. Daarmee krijg je blije mensen om je heen. Een groot contrast met doemdenkers vanuit het crisisdenken om je heen.

Als je meer wilt weten over Remeker kijk dan eens op de site www.dansenmetgehoorndedames.nl. Onno Gerritse heeft een indrukwekkende en ontroerende documentaire gemaakt over de weg die Jan Dirk en Irene van de Voort hebben afgelegd. Misschien het begin van jouw nieuwe pad? Ik wens je veel inspiratie!

Ik las vandaag dat er vijf gebieden in de wereld zijn waar mensen gelukkiger, langer en gezonder leven: Sardinië, de Okinawa-eilanden in Japan, Loma Linda in Californië, het Nicoya schiereiland in Costa Rica en het Griekse eiland Ikaria. Het zijn de Blue Zones. Het geheim van de bewoners is: gezond voedsel (groenten, fruit en peulvruchten), een hechte gemeenschap (een gevoel van verbinding zorgt voor geluk) en voortdurend lichaamsbeweging. Pensioen bestaat niet in de Blue Zones. Mensen werken door zolang zij kunnen.

Worden we eigenlijk wel gelukkig van de indeling leren – werken – uitrusten (pensioen) die we zo gewend zijn? We putten onszelf helemaal uit in de tijd dat we werken. Daarna hebben we jaren nodig om bij te komen. Zouden we onze energie ook over ons hele leven kunnen verdelen en daar gelukkiger van worden?  Leren doen we tegenwoordig al ons hele leven. Misschien is de volgende stap: meer tijd voor onszelf, reflectie en leren om vaker niets doen. Het laatste is zo langzamerhand een taboe in onze tijd. We zijn altijd druk-druk-druk. Maar stel je nu eens voor dat we dat weer zouden leren, rust nemen, fysiek actief zijn en onze energie verdelen? Dan creëren we onze eigen Blue Zone.

Door de huidige systeemcrisis worden we er eigenlijk al toe gedwongen. We staan op onze grondvesten te schudden. Dat vinden we moeilijk, maar het helpt ons wel om te ontdekken wat we nu werkelijk belangrijk vinden. En dat is nodig om (weer) in balans te komen. Klaas van Egmond, hoogleraar Geowetenschappen, heeft er de volgende theorie over: het kruis van de Kelten geeft een balans weer tussen ik en wij en tussen het aardse/materiële en het geestelijke/spirituele. Dat evenwicht zijn we kwijtgeraakt doordat we een individualistische samenleving zijn geworden en ons zo gericht hebben op materiële zaken. Steeds meer welvaart leidt dus niet tot meer welzijn. Veel belangrijker is een zinvolle invulling van het leven. En dat gaat je hele leven door. Pensioen of niet.