Herma Wichman, coach en procesbegeleider

Meer, meer, meer? 

Wij vragen ons regelmatig af hoe je vanuit ontspanning kunt leven. Simpelweg omdat je daar gelukkiger van wordt en er meer door bereikt.....

Er is wel een grote blokkade op de weg naar een ontspannen leven. Dat komt doordat we als mensen vaak zijn gefocust op 'meer'. Meer willen, meer doen, meer hebben. Dit leidt in onze maatschappij tot steeds meer en steeds sneller.

We worden er ons met z'n allen steeds meer bewust van dat de rek daar zo langzamerhand wel uit is. We putten onszelf uit, en daarbij ook de natuur en de aarde. Samen met Sandra Wiechers ben ik een experiment aangegaan. Hoe kan het anders? Op een manier die beter is voor jezelf en voor je omgeving? Meer in balans en steeds meer ontspannen.
We zijn ons ervan bewust dat de focus op 'meer' heel diep in het systeem van mensen zit. Om hieraan tegemoet te komen, focussen we op meer ontspanning. Het wonderlijke is dat je vanuit die ontspanning meer gedaan krijgt. De kunst is vooral: hoe krijg je die omschakeling voor elkaar? We delen onze ervaringen in de artikelen die we schrijven. In dit artikel geven we concrete voorbeelden van hoe je rustig kunt worden, zijn en blijven.

Wat vind je echt leuk?

Waar krijg je energie van? Doe jij dingen waar je echt blij van wordt en energie van krijgt? Ja maar, dat is toch egoïstisch…… Dit is vaak de eerste primaire reactie op onze suggestie om eens te filosoferen over het idee om in de eerste plaats loyaal te zijn aan jezelf.

Ken je die instructie aan het begin van een vliegreis?

“Als de zuurstofmaskers naar beneden komen, is het belangrijk om die éérst bij jezelf op te zetten.” Iedereen vindt dat logisch. Waarom? Daar zijn twee redenen voor:

           1.    Je weet dat je doodgaat zonder zuurstof
          2.     Je weet dat je pas andere mensen kunt helpen als je zelf zuurstof hebt en kunt ademen.

En als je dat nou eens toepast in je leven?

We leven met z’n allen in een ontzettend snelle wereld: in de praktijk worden we beheerst door meer-meer-meer en alles gaat mede daardoor in een steeds hoger tempo. Dagelijks ervaren we dat we worden meegezogen in de ‘rat race’ die we lopen. We richten ons hierbij vooral op ons IQ (hoofd ofwel ratio en kennis). Vertalend naar organisaties is dit niet anders. Veranderingstrajecten volgen elkaar op of duikelen over elkaar heen, procesverbeteringen, nieuwe systemen en reorganisaties. Onderbouwd door middel van containerbegrippen, waardoor de noodzaak en de bedoeling van de verandering worden gemist.

In Het geheim van mijn vader van auteur Hans Peter Roel duik je in het leven van een harde zakenman, Roderick de Brauw van Assem, die werkt bij een bedrijf dat fusies en overnames begeleidt. Roderick verdient geld als water. Het resultaat daarvan is zichtbaar in een grote villa in Het Gooi, een gigantische tuin en een rode Porsche, waar Roderick verzot op is. Hij is trots op alles wat hij heeft verworven met hard werken, ook al gaat dat ten koste van zijn gezondheid en de relatie met zijn vrouw Aline.

Kijk het nieuwe jaar recht in de ogen en ....  geef een knipoog (Loesje)

Het is het einde van het jaar, kerstvakantie. Een periode die ons uitdaagt om na te denken over het afgelopen jaar. Waar ben ik tevreden over? Wat ging er goed? Wat heb ik geleerd? Wat ging er mis en kan ik een volgende keer anders aanpakken? Mooie reflecties.

Everybody is a genius. But if you judge a fish by it's ability to climb a tree, it will live it's whole life believing it's stupid (Albert Einstein)

Iedereen heeft talenten. Het is vaak wel een hele kunst om ze te ontdekken. Je zelfbeeld wil nogal eens in de weg staan om dat talent te erkennen en je te realiseren dat je echt goed bent in iets. Als je die twijfel eens een moment kunt parkeren, geef je jezelf de ruimte om op onderzoek uit te gaan. Een praktisch handvat hiervoor vind je hieronder.

Maak een lijstje voor jezelf in welke dingen je goed bent. Kijk voordat je daaraan begint nog eens goed naar de titel van deze blog. Zet eerst alle negatieve ingevingen over wat je allemaal niet kunt aan de kant. Schrijf vervolgens alles op wat je te binnen schiet over waar je goed in bent. Dat kan te maken hebben met je werk, je hobbies, vrijwilligerswerk, of contacten die je hebt met mensen in je omgeving. Stel jezelf vooral ook vragen als:

Onze maatschappij vraagt veel van de creativiteit en intelligentie van mensen. We doen een groot beroep op de aarde. We gebruiken veel grondstoffen. Alle bewoners, inmiddels 7,5 miljard mensen, hebben allemaal voedsel, drinkwater en een dak boven hun hoofd nodig.En er komen steeds meer mensen met ieder hun eigen wensen.  De vraag is hoe onze aarde dat gaat bolwerken en hoe wij slim met de bronnen die er zijn om kunnen gaan. Minstens zo belangrijk is dat volgende generaties ook een goed leven kunnen hebben op aarde en dat we de natuurlijke balans gaan herstellen en respecteren.

Napoleon Hill, een veelgeprezen schrijver, heeft een serie principes ontdekt die tot succes leiden. Het 1^e principe dat Napoleon Hill omschreef, is: bepaal een eenduidig doel voor je leven. Dat kun je doen door jezelf de vraag te stellen: wat wil ik bereiken? Wanneer ben ik aan het eind van mijn leven tevreden? Of zoals Brendon Burchard zegt: did you live, did you love, did you matter?

Afgelopen week kwam voor mij op drie verschillende groepsbijeenkomsten de Blue Ocean strategy voorbij. Blue Ocean is een bedrijfsstrategie die is beschreven door Chan Kim en Mauborgne in hun gelijknamige boek. De kern van die strategie bestaat eruit dat je een heel nieuwe markt creëert waar geen concurrenten zijn. De concurrentiemarkt noemen zij de Rode oceaan, omdat iedereen er op jacht is naar dezelfde vissen. Dat leidt meestal tot concurrentie op prijs: een nogal bloedige strijd (vandaar de Rode oceaan) en veel verliezers.

Ik las vandaag dat er vijf gebieden in de wereld zijn waar mensen gelukkiger, langer en gezonder leven: Sardinië, de Okinawa-eilanden in Japan, Loma Linda in Californië, het Nicoya schiereiland in Costa Rica en het Griekse eiland Ikaria. Het zijn de Blue Zones. Het geheim van de bewoners is: gezond voedsel (groenten, fruit en peulvruchten), een hechte gemeenschap (een gevoel van verbinding zorgt voor geluk) en voortdurend lichaamsbeweging. Pensioen bestaat niet in de Blue Zones. Mensen werken door zolang zij kunnen.

I have a dream

Je hoort het Martin Luther King zo zeggen: I have a dream. Het is een prachtig voorbeeld van hoe krachtig dromen kunnen zijn. 50 jaar geleden sprak Martin Luther King jr. deze woorden uit en ze zijn nog steeds vol betekenis.

We beginnen de draad weer op te pakken na de vakantie. Wat we vaak tegen onszelf en tegen elkaar zeggen na de vakantie is: laten we proberen zo ontspannen te blijven als we in de vakantie waren. Kennelijk kunnen we in de vakantie veel dingen loslaten. Loesje drukt het mooi uit met: in de vakantie spelen we massaal verstoppertje. Dat is zo en we vinden het prima. Sociaal geaccepteerd massaal loslaten, zou je het kunnen noemen. Waarom komen we dan na de vakantie zo snel weer in een kramp en houden we van alles vast? Daar zijn boeken over vol geschreven, dus daar ga ik me niet aan wagen. Wat ik wel interessant vind, is de vraag hóe je dingen kunt loslaten. Daar heb ik laatst een paar mooie handreikingen voor gekregen die ik graag doorgeef.

Er was eens een jongen die in de laatste klas van de middelbare school zat. Tijdens de Nederlandse les gaf zijn lerares de klas de opdracht om een opstel te schrijven. Onderwerp van het opstel was: wat is je droom? De jongen raakte tijdens het schrijven helemaal in zijn element. Hij schreef dat hij naar Amerika wilde emigreren om daar een ranch te beginnen. Hij droomde van een groot terrein, wel 500 ha. Hij zag helemaal voor zich hoe hij alles zou inrichten, wat voor dieren er liepen en hoe hij in zijn inkomen zou voorzien.

Afgelopen week sprak ik de schaapherder van de schaapskudde op Radio Kootwijk. Het was een leerzaam gesprek over leiderschap en hoe je met zo min mogelijk inspanning je doel bereikt. De herder vertelde hoe het iedere herder jaren kost om zijn kudde optimaal te organiseren. De vraag die mij het meest fascineerde was wie nu eigenlijk de leider is in de kudde. Hij vertelde hoe hij zijn hond altijd nauwlettend in de gaten houdt. Die weet namelijk veel beter wat er nodig is - op de werkvloer zou je kunnen zeggen - om de kudde bij elkaar te houden en in de gewenste richting te leiden dan de herder zelf. Als de herder zelf de touwtjes in handen zou nemen, heeft dat twee consequenties: zowel hij als zijn hond worden doodmoe. Hijzelf omdat hij nou eenmaal minder inzicht heeft in hoe hij zijn kudde in de gewenste richting kan leiden. En zijn hond omdat die enorm veel commando’s zou krijgen en daarom onnodig hard zou moeten werken. Het gevolg zou zijn dat ze ’s avonds allebei afgepeigerd zouden zijn en weinig voldoening zouden hebben over wat er die dag bereikt was.

Er was eens een schaapherder die met een voorzitter van een nog jonge vereniging in gesprek raakte. De voorzitter vertelde hem dat hij met een aantal anderen een vereniging had opgericht uit onvrede met de bestaande situatie en dat er veel ideeën waren voor verbetering. De vereniging was in eerste instantie positief ontvangen, maar het draagvlak leek af te nemen. Acties kwamen niet goed uit de verf, er was veel discussie, de animo voor bestuurs- en commissiefuncties was gering en de ledengroei stagneerde. Dit frustreerde de oprichters enorm omdat zij het gevoel kregen dat de achterban hen liet vallen. Ze interpreteerden dit alles als weerstand tegen verandering.